De modus van haasten
Hoe drukker het leven wordt, hoe meer we contact verliezen met een belangrijke kwaliteit in onszelf: geduld. Door de drukte raak je in een bepaalde ‘modus’ waarin je overtuigd bent dat bepaalde dingen echt af moeten en dat terwijl er veel te weinig tijd is. We klagen tegen elkaar over hoe druk we het hebben.
Het doorbreken van de waan
Ik kan je van harte aanbevelen juist in zo’n stemming eens te gaan zitten, even niets doen, de adem volgen, je lichaam voelen. Vaak ziet de wereld er dan na tien minuten al heel anders uit. Opeens besef je dat het niet kan wat je wilt. Dat wist je al, maar nu besef je het en vandaaruit lukt het je waarschijnlijk veel beter om te prioriteren.
De meest belangrijke afspraak
Door ons ongeduld is onze geest vaak bezet met de volgende belangrijke afspraak, de volgende belangrijke taak. Hierdoor ontglipt het huidige moment aan onze aandacht. Of in de woorden van Thich Nhat Hanh: we missen de meest belangrijke afspraak: ‘your appointment with life’.
De wijsheid van geduld
In onderstaande video spreekt de grondlegger van de acht weekse mindfulnesstraining, Jon Kabat Zinn, over de houding van geduld. Hierin vertelt hij dat geduld verbonden is met een diepe wijsheid dat bepaalde ontwikkelingen hun eigen tijd nodig hebben en het geen zin heeft deze te proberen te versnellen. Een mooi voorbeeld hiervan is het verhaal van de vlinder.
De vlinder
Een man vindt een cocon van een vlinder en neemt deze mee naar zijn huis. Op een dag verschijnt er een kleine opening in de cocon. De man kijkt een paar uur toe hoe de vlinder worstelt om zich door de kleine opening naar buiten te werken.
Het lijkt erop dat het proces niet langer meer vooruitgaat. Het ziet er naar uit dat de vlinder zover gekomen is als hij kan en niet meer verder komt. Dus besluit de man de vlinder te helpen. Hij neemt een schaar en knipt de rest van de cocon open. De vlinder kan zich nu vrij eenvoudig losmaken.
Maar de vlinder heeft een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De man verwacht dat de vlinder elk moment zijn vleugels zal uitslaan en het lichaam daarmee ondersteunt. Maar dat gebeurt niet. De vlinder besteedt de rest van zijn leven aan rondkruipen met een gezwollen lichaam en verfrommelde vleugels. De vlinder is nooit in staat te vliegen.
Wat de man in al zijn goedheid niet begreep was dat de krappe cocon en de worsteling die nodig was om door de opening te kruipen, de manier was om de lichaamsvloeistof van de vlinder in de vleugels te pompen zodat de vlinder klaar zou zijn te vliegen als het de vrijheid had bereikt uit de cocon.
Jon Kabat Zinn over geduld :